جانم فدای رهبر

فاطمه علیهاالسلام صبر لایزال نبوی بود که در هیآت عفتی سر به فلک کشیده چادر به سر میکشید و در کوچه های مدینه  در تمام رهگذرهای هستی حضور خدا را به کاینات یادآور میشد.

سیلی ستم و تازیانه کینه را به جان خرید تا هجوم تندباد انکار،شمع یک تنه حقیقت را خاموش نکنند.

افسوس از سوره کوثر که در آن خانه گلین،همسایه اهالی غفلت و سنگدلی شد.آه از زمزمه های شرحه شرحه بتول که در نیمه شب سجاده و تسبیح،ارکان عرش را به لرزه می افکند…